[2]
ένα σημείο επαφής που αποδίδεται με το ρήμα
«ξεπετιέται»
,
ένα ρήμα
πουφανερώνει
έντονη κίνηση από κάτω και μέσα προς τα έξω και επάνω
.
Έτσι ηπανίσχυρη δύναμη που έχει αυτό που είναι χωρίς τέλος, χωρίς όριο,
το αιώνιο
,
βρίσκεται κρυμμένη
και πετάγεται μέσα από εκείνο που είναι εύθραυστο, πουφθείρεται εύκολα και που διαρκεί μια στιγμή, είναι εξαιρετικά σύντομο,
το
εφήμερο
.
Με αυτόν τον τρόπο προκύπτει η
ισορροπία
,
καθώς από
φθαρτό στιγμιαίο
προέρχεται / ξεπετιέται το
παντοδύναμο αιώνιο
ή διαφορετικά
από το εφήμεροπροκύπτει το αιώνιο
.
Έντονα φιλοσοφικό το θέμα αυτού του ποιήματος, το οποίο με ελάχιστους σύντομουςστίχους, που του προσδίδουν τη μορφή αποφθέγματος, επιχειρεί να δώσει απάντησηστο ερώτημα
«τι είναι η αιωνιότητα και ποια σχέση έχει με την πεπερασμένηκαθημερινή ζωή του ανθρώπου;»
. Και η απάντηση που δίνεται είναι ότι ηαιωνιότητα, που αποτελεί αναζήτηση του ανθρώπου, βρίσκεται μέσα στηνκαθημερινή ζωή
του, στις καθημερινές του πράξεις, σχέσεις, σκέψεις, συναισθήματα. Έτσι η ζωή αποκτά ιδιαίτερη αξία, καθώς η κάθε της στιγμή που ο άνθρωπος βιώνει,είναι μέρος της αιωνιότητας!
Το ποίημα
«Αιώνιο»
κινείται στον ίδιο φιλοσοφικόστοχασμό με το ποίημα «Ισορροπία». Εδώ όμως οποιητής γίνεται πιο συγκεκριμένος, καθώς μέσα απόένα παράδειγμα φανερώνει πώς
το «αιώνιο» γίνεται«παρόν»
(
και πάλι η αντίθεση που ισορροπείται)
.
Ηποιητική ευαισθησία συλλαμβάνει
τη λεπτομέρειαμιας όμορφης εικόνας που προέρχεται από τη φύση.Είναι η στιγμή που μια δροσοσταλίδα, που βρίσκεταιεπάνω σε ένα κλαδί, πέφτει από αυτό, «αφήνει τοκλαδί», και χάνεται επάνω στο χώμα, «πέφτει στον αφανισμό της».
Αυτή, λοιπόν, τηστιγμή είναι που το «αιώνιο»
γίνεται «παρόν», και μάλιστα αυτό δεν συμβαίνει σεκάποια περίπτωση ιδιαίτερη, αλλά
«κάθε φορά»
που συμβαίνει κάποιο αντίστοιχο
μικρό και συνηθισμένο γεγονός. Με άλλα λόγια
η αιωνιότητα βρίσκεται μέσα σεόσα απλά πράγματα συμβαίνουν κάθε στιγμή του παρόντος, κάθε στιγμή τηςκαθημερινής ζωής
.
Στην περίπτωση αυτή ιδιαίτερη σημασία έχει το να μπορούν ταμάτια του σώματος και της ψυχής να συλλαμβάνουν αυτές τις καθημερινέςεπαναλαμβανόμενες στιγμές κατά τις οποίες η αιωνιότητα μεταπλάθεται σε παρόν.
Στο ποίημα
«
Πληγή»
προβάλλεται
η στάση τουανθρώπου απέναντι στην αλήθεια
.
Ο άνθρωπος από τη φύση του αναζητεί την αλήθεια,όμως, όταν την ανακαλύψει, πολλές φορές είναι οδυνηρή,γιατί φέρνει στην επιφάνεια δυσάρεστες διαπιστώσεις,ευθύνες, παραλείψεις, λάθη, ενοχές, απορρίψεις
,
που τονπληγώνουν. Έτσι γίνεται
«πληγή η αλήθεια»
.
Η αλήθεια
είναι φως που
αποκαλύπτει προθέσεις, στόχους, πράξεις, μεθοδεύσεις, οι οποίες
εκθέτουν και έχουν επώδυνες συνέπειες. Τότε
«
το φως»
,
δηλαδή
η
αλήθεια,
γίνεται
ΑιώνιοΤο αιώνιο
Γίνεται παρόν
Κάθε φορά
Που μια δροσοσταλίδα
Αφήνει το κλαδί
Και πέφτει
Στον αφανισμό της
ΠληγήΠληγή η αλήθεια
Πόνος το φως
Πνίξιμο το σκοτάδιΚαι χαμός
